The Judgement of Paris - Een Mythische Vertoning van Schoonheid en Twijfel!

De kunst van de Romeinse tijd, met zijn fascinerende mix van Griekse mythologie en Etruskische tradities, heeft ons een schat aan beeldhouwwerk, mozaïeken en schilderingen nagelaten. In deze periode, rond de 2e eeuw na Christus, bloeide het artistieke leven in Brittannië, toen onderdeel van het Romeinse Rijk. Terwijl veel kunstenaars verloren zijn gegaan in de golven van de geschiedenis, hebben we geluk gehad met enkele overblijfselen die ons een glimp geven van hun vaardigheid en de culturele context van die tijd.

Een fascinerend voorbeeld hiervan is “De Oordeelsdag van Paris” toegeschreven aan de Britse kunstenaar Josephus, een naam die enigszins raadsels oproept, aangezien veel Romeinse kunstenaars Griekse namen gebruikten. Dit werk, in de vorm van een reliëf dat ooit deel uitmaakte van een groter geheel, toont ons de beroemde scène uit de Trojaanse mythologie waarin Paris, de zoon van de koning van Troje, de godin Aphrodite boven Hera en Athena kiest als de mooiste.

Het reliëf zelf is opvallend omdat het zowel realistische details als symbolische elementen bevat. De drie godinnen zijn afgebeeld met een elegantie die typerend is voor de Romeinse kunst, hun lichamen gevormd in volmaakte proporties en gehuld in flowende gewaden.

De blikken van de godinnen zijn gericht op Paris, die met een twijfelende blik tussen hen staat. Zijn houding, met enigszins gebogen knieën en de hand op zijn kin, spreekt boekdelen over het moeilijke besluit dat hij moet nemen. De kunstenaar heeft hiermee de menselijke kwetsbaarheid prachtig gevangen: zelfs in een goddelijke context wordt Paris geconfronteerd met twijfel en onzekerheid.

Het reliëf is niet alleen een esthetisch meesterwerk, maar ook een waardevol document dat ons iets vertelt over de toenmalige Romeinse samenleving. De keuze van Josephus om deze mythologische scène af te beelden wijst op de populaire aard van het verhaal.

De Oordeelsdag van Paris was een veelbesproken onderwerp in de klassieke literatuur en werd vaak gebruikt als metafoor voor moeilijke keuzes en de gevolgen daarvan.

Het feit dat Josephus deze specifieke scène heeft gekozen suggereert een interesse in de menselijke psyche, de complexe relatie tussen schoonheid, liefde en macht. Het reliëf is meer dan alleen een decoratief object; het is een spiegel die ons terugkijkt naar onze eigen worstelingen met morele dilemma’s en de invloed van externe factoren op onze beslissingen.

Hoewel “De Oordeelsdag van Paris” slechts fragmentarisch bewaard is gebleven, blijft het een indrukwekkend voorbeeld van de artistieke vaardigheid en intellectuele diepgang van de Romeinse kunst in Brittannië tijdens de 2e eeuw.